Guest
Nie tylko cierpienie jest na świecie, Ale jak można uwierzyć w szczęście, Patrząc w te smutne oczy, Które tak samotnie toną we łzach? Na statku naszego losu Chcemy dobrego sternika, Co zdąży na czas opuścić żagle przed burzą I wyrwie nas z głodnych objęć fal rozpaczy. Pewnie upragniony ląd w oddali Będzie jak zwykle złamaną obietnicą, Bo marzenia rodzą się w porcie iluzji, A coś z niego ciągle wypędza nas w morze. Nasza przyszłość to nieznany kurs, Ale ty, wietrze, wie
