Guest
Galen Winsor, fizyk jądrowy zjada uran, aby ujawnić źle rozumiane i ukrywane kwestie odnośnie działania promieniowania. Czy strach przed promieniowaniem został wyolbrzymiony przez media, aby zmanipulować ludzi, po to, by kilku wpływowych potentatów mogło zachować całkowitą kontrolę nad najcenniejszym źródłem wolnej energii na świecie? Wykład sfilmowany został przez Bena Williamsa w 1986 roku. Radowe dziewczyny (ang. Radium Girls) to termin odnoszący się do historii pracownic zatrudnionych od około 1916 do lat 30. XX wieku w fabrykach przedsiębiorstw United States Radium Corporation, Radium Dial Company i innych, mniejszych firmach. Kobiety przy pomocy pędzelków, nanosiły farby zawierające rad na elementy różnych sprzętów. Wiele z dziewczyn nabawiło się chorób popromiennych, niejednokrotnie skutkujących śmiercią. Jednak po latach pojawiły się wątpliwości, co do oficjalnej wersji tych wydarzeń oraz nowe hipotezy i pytania odnośnie promieniowania. Okazało się również, że niektóre radowe dziewczyny... żyły dłużej niż większość społeczeństwa. Czy promieniowanie jest faktycznie tak bardzo szkodliwe dla zdrowia, czy może nadmiar dobrego prowadzi do stanu chorobowego? Czy to DAWKA CZYNI TRUCIZNĘ w przypadku promieniowania a prawda o tym jest z jakichś przyczyn celowo zatajana? W Stanach Zjednoczonych rad uważano początkowo za nieszkodliwy, a nawet publikowano liczne badania naukowe, sugerujące, że W NIEWIELKICH ILOŚCIACH pierwiastek ten ma właściwości prozdrowotne i prożyciowe. Sprzedawano masło z radem, wodę, kawę, kremy, leki, nawozy dla roślin, dostepne były również zegarki, naszyjniki oraz naczynia do gotowania i grzejniki (radium heaters) z napisem “lifetime“, które według reklam uniezależniały posiadaczy od rządowego paliwa, gazu i elektryczności na całe dekady. Pomimo znaczącego wkładu i kontrowersyjnych twierdzeń Winsora, nie znajdziecie poświęconej mu strony w Wikipedii. Galen Hulet Winsor, urodzony 4 czerwca 1926 roku, był amerykańskim chemikiem i menadżerem ds. bezpieczeństwa elektrowni ją wczesne życie i edukacja pozostają stosunkowo niejasne, ponieważ dostępne są ograniczone informacje o latach jego nauki w szkole i na studiach. Wiemy jednak, że ukończył Uniwersytet Brighama Younga, co zapoczątkowało jego karierę w świecie fizyki jądrowej. Dziś mało kto zdaje sobie sprawę, że ten człowiek odegrał kluczową rolę we wczesnych latach amerykańskiego przemysłu nuklearnego, szczególnie w latach czterdziestych XX wieku, kiedy znacznie złagodzono przepisy dotyczące materiałów radioaktywnych. Pełnienił funkcję specjalisty ds. bezpieczeństwa w owianym tajemnicą ośrodku jądrowym w Hanford w stanie Waszyngton, w którym znajdował się pierwszy działający reaktor wytwarzający pluton na potrzeby amerykańskiego przemysłu militarnego. To tutaj Winsor zdobył bezpośrednie doświadczenie z materiałami radioaktywnymi, które ostatecznie ukształtowało jego wyjątkowe spojrzenie na branżę. Pracował i pomagał projektować też elektrownie jądrowe w Oak Ridge, Tennessee; Morris, IL, San Jose, Kalifornia; w Wimington, New Jersey. Wśród stanowisk specjalistycznych zajmował te odpowiedzialne za pomiary, kontrolę zapasów i magazynowanie paliwa jądrowego. Przez całą swoją karierę Winsor był świadkiem znaczących zmian w zasadach i przepisach regulujących przemysł nuklearny, obejmujących okres od 1947 do 1982. Wnikliwe obserwacje i wynikające z nich przemyślenia skłoniły go do zakwestionowania motywacji stojących za tymi zmianami, wskazując na potencjalny związek z działaniami wpływowych interesariuszy w branży. To właśnie w tym czasie Galen zaczął wysuwać twierdzenia, które podważały konwencjonalną wiedzę i zachęcały do sceptycyzmu. Twierdził, że pływał w basenach, w których przechowywano pręty paliwowe, nawet gdy woda była podgrzewana do palącej temperatury 38°C (100°F). Twierdził również, że regularnie spożywał wodę z tych basenów i nie odczuwał żadnych widocznych skutków ubocznych. Należy podkreślić, że twierdzenia te są sprzeczne z uznaną wiedzą naukową, powołującą się na dobrze udokumentowane zagrożenia związane z promieniowaniem. W miarę jak niezwykłe opowieści Galena przyciągały uwagę, rosły także kontrowersje wokół nich. Byli pracownicy fabryki w Hanford zaczęli domagać się odszkodowań za problemy zdrowotne, które przypisywali narażeniu na promieniowanie, zwłaszcza z powodu uchybień w środkach bezpieczeństwa. Ta rozbieżność między doświadczeniami Winsora a zgłaszanymi objawami innych pracowników podkreśliła kontrasty w toczącej się debacie. Droga Galena Winsora zakończyła się ostatecznym zwrotem 19 lipca 2008 roku, kiedy zmarł w wieku 82 lat. Dokładna przyczyna jego zejścia pozostaje nieznana, dodając kolejne warstwy tajemnicy i kontrowersji. Sprzeczne raporty sugerują różne przyczyny, niektóre źródła wskazują na białaczkę, a inne na chorobę Parkinsona.
