Guest
Словы Янкі Купалы Я ад вас далёка, бацькаўскія гоні, На чужое неба ўжо гляджу сягоння, Але думкай, сэрцам толькі вас я знаю, Як і жыў, жыву я ў сваім родным краю. І няма на свеце так вялікай меры, І няма на свеце так каваных дзвераў, Каб хоць на часіну ў будні ці ў нядзелі - Беларусь са мною разлучыць пасмелі! Я ад вас далёка... скажуць гэтак людзі... Але хто заглянуў у чужыя грудзі І паняў хто шчыра той агонь і мора, Што гарыць, бушуе і аб чым гавора? Пойме толькі гэта, хто аж да сканання Не пазнаў спакою, не пазнаў прыстання; Каго доля-ведзьма ад самой калыскі Кідала па свеце, як той ліст вятрыскі. Я ад вас далёка... А дзе ні гляджу я Дома толькі думка днюе і начуе; Знаю толькі пушчы Белавежскай гоман, Знаю толькі рэчку з плытнікамі Нёман. Дзе ў чужыне будзе сад так гадаваны, Дзе такі там хорам важна збудаваны,
