Guest
Паданне перанясе нас у тыя часы, калі толькі ўзнік стары Менск і рака Свіслач у яго межах яшчэ была паўнаводнай ды наравістай, не закаванай у каменную набярэжную. Беларуская міфалогія захоўвае вельмі нечаканыя гісторыі пра Менск старажытны, адну з іх і прапануем вашай увазе. Даўно-даўно, калі большасць людзей яшчэ жыла па лясах дрымучых, у вёсцы Менка нарадзіўся хлопчык, ды такі дужы, што ўжо ў дзяцінстве мог заламаць мядзведзя ці выкарчаваць вялікае дрэва... Бацькі далі яму імя – Мацей, але людзі празвалі Мянескам, бо пачалі лічыць сімвалам вёскі. Мянеск быў добры, даверлівы, а галоўнае, працавіты. Дапамагаў усім, хто меў у гэтым патрэбу, ды і зброяй валодаў адмыслова, і таму абыходзілі ліхія людзі Менку. Нямногім з іх хацелася паспрабаваць сябе ў бойцы з вядомым асілкам. Мянеск вельмі любіў бавіць вольны час у кузні, дзе рабіў вельмі прыгожыя і зручныя рэчы. А з кожным годам яго майстэрства ўсё больш удасканальвалася. Аднойчы ў вёску прыйшоў сталы чалавек, які назваўся Свародам... Ён дапамаг
