БІР ЗІК СЫР

Сәлемдесіп кел менімен бір көріс. Сыр іздесең, тең-теңімен сыр бөліс. Менде сендей қарапайым адаммын, Тіршіліктен тапқан тамақ күн көріс. Табиғаттың арайына таласып. Күндер өтті түндер өтті алмасып. Күн мен түннің қадірі де қашады, Ала жібін аттағанда ар басып. Тәлкек тағдыр сергелдеңде салғанда. Кім қателік жасамайды жалғанда? Қателіктің болуы ол заңдылық, Ешбір амал шарасыздан қалғанда. Ал мен АҚТӨРЕШ қателіктің тізімін. Тізіп тұрып, түртіп жедім үзігін. “Тәуекел түбі жел қайыққа“ мінгесіп, Түтінімнің түтетпедім түзуін. Ұрттағандай болып дәмін кір судың. Бұным қалай.., деумен іштей күрсіндім. Оң көрінген жақсы адамның көзіне, Теріс көрініп бірі болдым: “құрсынның“ Жанымды емдейтін дәрі десең қателес. Жанымды емдейтін өлеңім ол шат белес. Сырқаттансам, өлең жазып сауығам, Ой санамды бойлағандай тәтті елес. Ақындық па, шабытымды көлдеткен? Махаббаттың мөлдіріне шөлдеткен. Бұл ақындық, көп нәрсені үйретіп, Мұңшылдықты қабағыма мөрлеткен. ТҮЙІН: Еліктемейтін ақсаққа. Үмітім бар, үміттенетін жақсы атқа.