Guest
Μα πώς καταφέρνω εγώ να σωπαίνω χωρίς να μιλάω χωρίς ν΄ανασαίνω στους τέσσερις τοίχους να είμαι κλεισμένος με φώτα με ήχους και αφηρημένος Η τρέλα φωνάζει απ΄έξω απ΄την πόρτα προτού μου ανοίξεις τον έρωτα ρώτα μα τί να ρωτήσω σ΄αυτή μου τη φάση ακόμα κι ο έρωτας μ΄έχει ξεχάσει Και μόνο η σιωπή σε κάθε γωνία μου λέει γελαστή με μια ειρωνεία δικός μου είσαι εσύ δικός μου είσαι εσύ Εγώ σε ορίζω εγώ σε διατάζω εγώ σ΄αγαπάω και σ΄εξουσιάζω εγώ σε θυμώνω εγώ σε τρελαίνω εγώ σε σκοτώνω εγώ σ΄ανασταίνω σιωπή μου εσύ,σιωπή μου εσύ Ανοίγω συρτάρια με φωτογραφίες παλιές μας στιγμές με φωνές φασαρίες και τώρα μονάχος να βάζω στο στόμα ποτήρια γεμάτα με κίτρινο χρώμα Και μόνο η σιωπή σε κάθε γωνία μου λέει γελαστή με μια ειρωνεία δικός μου είσαι εσύ δικός μου είσαι εσύ Εγώ σε ορίζω εγώ σε διατάζω εγώ σ΄αγαπάω και σ΄εξουσιάζω εγώ σε θυμώνω εγώ σε τρελαίνω εγώ σε σκοτώνω εγώ σ΄ανασταίνω σιωπή μου εσύ,σιωπή μου εσύ
