Guest
Гэта “Ладны пераклад“, дзе мы мяняем рускія ўстойлівыя выразы на нашы родныя, найлепшыя, ды знаёмім вас, якія бываюць беларускія прымаўкі ды прыказкі, мы вучымся думаць па беларуску і слухаем, як цудоўна гучыць наша родная беларуская мова. Мы працягваем вынаходзіць скарбы нашай роднай мовы. У нас сёння моўны дэтэктыў – даследаваць беларуския прымаўкі ды прыказкі! І ў “Ладным перакладзе” абяцаны працяг тэмы пра Капыль ды Слуцак. Нагадаем, што ўсё пачалося з адной з’едлівай слуцкай дражнілкі – пра Капыльа: “Рукі доўгія, бы ў Капыльскага злодзея“. Высветлілася, што ў даўнія часы гарады, бывала, не надта сябравалі – таму, мусіць, і з’явілася тая крыўдная прымаўка. Цікава, а пра Слуцк было што-небудзь падобнае? – Вядома было! Знайшоўся незвычайны, са сваёй гісторыяй, выраз: “Надзьмуты, як слуцкі збан“. Адзін з сучасных даследчыкаў беларускага фальклору адшукаў яго ў кнізе збіральніка шляхецкіх прыказак XIX ст. Аляксандра Вярыга-Дароўскага. Аказваецца, такія пузатыя збаны выраблялі эмігранты-шатландцы – шкоты
