Давай згубімся

Давай згубімся (Анжэла Багачэнка, пераклад - Алесь Плотка) “…і коли вже довкола пахне війною і вже розгораються перші битви говори зі мною говори зі мною бо словом також можна любити“ (Юрко Іздрик) Пакуль пах петрыкору побач з маім домам разчыняецца, Пакуль непрытомны  Пятроўскі раён палівае “град“, Пакуль мы адно адным атуляемся Звяртаюся да цябе (уголас): “Давай жа згубімся! Давай згубімся!“, – Хваравіта, адчайна прашу цябе.   Памятаеш, вось наш будынак з крыві і попелу, Памятаеш, вось шафка дубовая, трэмпелі ў ёй, піаніна Акорд, Памятаеш, я ў шафцы хавала малы тэрыкон? Ты не чуеш і кажаш: “Не магу рухацца, пад завалам будынку мая душа. Давай згубімся! Давай жа згубімся!“, Толькі цяпер разумею – час пакідаць месцы ўсходу. #паэзія #вершы #baisan #донбасс   Што ж, пакуль канец свету дзеецца, Што ж, калі не застаецца болей выбару, рэчаў і часу, Што ж, дагарае лямпа ў пакоі, ў валізе маё сэрца свеціцца Ды кімсьці створана выспа, якую завуць: “Давай згубімся“. “Давай згубімся“,– кажу табе. І мы спяшаемс