Guest
Demirina leest poëzie. Mijn huis stond op het zand als de wind stond Verpletterd en gebroken op de boeg van boten De pierplatforms, alsof ze opgemerkt worden Onbetaalbaar van de meest gewenste geschenken. Jouw blik leidde mij, zijde hield mij weg van het verleden, Bedekt met ijs door de zonnestralen, Waar ik wachtte op het gekoesterde woord, En het woord verdween als een kindergril. En ik raakte eraan gewend op de rand van een déja vu, En opnieuw wachtte ik zo naïef en dapper: De slachting van de negende golf zal eindigen, De as zal afkoelen in de trechter van gebeurtenissen... Mijn huis heeft gestaan, maar ik ben tevergeefs Voetafdrukken langs de zandrand van de aarde En ik vermenigvuldig mijn verwachtingen, ik vermenigvuldig Ten koste van het inademen van witachtig stof. стихи читает автор Демирина. Мой дом устоял на песке, когда ветер Крушил и ломал о
