Mizerna, cicha stajenka licha - kolda - Mazowsze

Mizerna, cicha, stajenka licha, Pełna niebieskiej chwały. Oto leżący, na sianku śpiący W promieniach Jezus mały. Śpi jeszcze senne Dziecię promienne w ciszy ubogiej strzechy na licach niałych, na ustach małych migają się uśmiechy Nad nim anieli w locie stanęli I pochyleni klęczą Z włosy złotemi, skrzydły białemi, Pod malowaną tęczą. Wielkie zdziwienie: wszelkie stworzenie, cały świat orzeźwiony; Mądrość Mądrości, Światłość Światłości, Bóg-Człowiek tu wcielony! I oto mnodzy, ludzie ubodzy Radzi oglądać Pana, Pełni natchnienia, pełni zdziwienia Upadli na kolana. Długo czekali, długo wzdychali, aż niebo rozgorzało; piekło zawarte, niebo otwarte, Słowo się Ciałe