Guest
Onze lange fietstochten kris kras door het landschap van heel Noord-Holland duurden vaak vele uren. Vijf of zeven uur was geen uitzondering. Naar Castricum aan Zee of rondom een meer. Soms pakten we zelfs een schattig boerenpontje naar nergens. Memorabel. Want hoe lang de tocht ook duurde, Midas vond het te spannend om erbij te gaan zitten. Dus de hele tocht stond hij luid kraaiend van plezier alle luchtjes op te snuiven. En als ik een jas aanhad, die hem zijn spectaculaire uitzicht ontnam vanaf zijn fietsmandje achterop, dan loste hij dat op door zachtjes met zijn poot in mijn zij te krabbelen en zo een kijkgaatje te maken. Praktische instelling 😉.. Midas doet niets liever dan de wereld bekijken vanaf zijn fietsmandje. Zo veel te zien! Zo veel te ruiken! De steeds veranderende wereld trekt langzaam aan hem voorbij. En uiteindelijk beloond met een gezamenlijke illegale duik in zee.
