Czerwono-Czarni, Michaj Burano - Lucille

Urodził się w rodzinie należącej do romskiej grupy Lowarów. Występować zaczął w wieku 6 lat (ok. 1950 r.) w kierowanym przez ojca zespole Cyganów mołdawskich (Zespół Pieśni i Tańca Cyganów Mołdawskich). Podczas trasy koncertowej po Polsce w 1952 roku, rodzina postanowiła osiedlić się w okolicach Lublina. Stamtąd Wasyl wyjechał do Gdańska, gdzie dostrzegł go Franciszek Walicki. Występy zaczął z grupą Rythm and Blues w roku 1959. Wtedy też przyjął pseudonim artystyczny Burano (po romsku “burza“). Jego kariera zaczęła się od występów z zespołami Czerwono-Czarni, którego był solistą w latach 1960-1963, a później Niebiesko-Czarni (1963-1966). W grudniu 1963 roku został zaproszony do paryskiej Olympii, gdzie występował ze swym zespołem jako pierwszy artysta zza żelaznej kurtyny. Razem z Niebiesko-Czarnymi odniósł spory sukces na kilku festiwalach muzycznych we Francji. Burano (pod pseudonimem Steve Luca) nagrywał płyty dla wytwórni RCA. W marcu 1968 roku wrócił do Polski i zaczął eksperymentować z własną formacją Burano & leske Rom. Zespół okazał się wielkim sukcesem i zyskał sporą popularność. W październiku 1968 roku Burano wyjechał do Francji, gdzie kontynuował karierę pod nowym pseudonimem John Mike Arlow. Dla wytwórni Barclay nagrał . “My Sweet Angel“, “Go Ami Go“, “My Obsession“, “Smile Your Tears Away“, “Bessie“ i “Geloso“. W 1975 roku Burano przeniósł się do Los Angeles i tam założył własną wytwórnię płytową pod nazwą Arlow Land. W tym samym roku wrócił na krótko do Polski. Ostatni raz w kraju wystąpił na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1986 roku. Obecnie mieszka w USA.