Guest
песня на стихи Абая “Көзімнің қарасы“ Көзімнің қарасы, Көңілімнің санасы, Бітпейді іштеги, Ғашықтық жарасы. Қазақтың данасы, Жасы үлкен ағасы. «Бар» демес сендей бір, Адамның баласы. Жылайын, жырлайын, Ағазып көз майын. Айтуға келгенде, Қалқама сөз дайын. Жүректен қозғайын, Әдептен озбайын. Өзі де білмей ме, Көп сөйлеп созбайын. (“Ты зрачок глаз моих“, перевод М.Петровых) Ты – зрачок глаз моих, Пламень душ золотых; Сердцу мук не избыть И не скрыться от них. Весь в слезах я брожу И тоской исхожу, Жемчуг слов дорогих Для тебя нахожу. Яркий рот, словно мед, Блеск зубов, словно лед, Потерял я покой, Взгляд живой сердце жжет. Ты грустна – даль темна. Ты ясна – мне весна. Смех твой – звон соловья, Вся душа им полна.
