Guest
Кейде бір нәрсені жасаймын деп жоспарлап жүрсең де, жұмысың жүрмей ісіңнің берекесі болмайтыны анық.Бірақ барлық нәрсені қалай жасау керектігін де,ненің дұрыс,ненің бұрыс екенін біле тұра, қолың жүрмей, жұмысқа деген құлшынысыңда болмай депрессия басатын кездер болады.Біреуге ақыл айтқанда, өмірді 2рет өмір сүрген адамдай айтамыз, өзімізге ешқайсысы жүрмейді, яки біздің алға жылжып өрлеуіміз үшін, бір қарсылас пайда болу керек сияқты. Сомен жарыса жүріп өзіңнің қандай жетістіктерге жеткеніңді де білмей қаласың.Сонда бізге біреудің ісі ғана әсер етеді ме? Әлде іштегі түйсікті тыңдап, соның дегенімен жүре аламыз ба? Менің ойымша барлық адамда осы сұрақ ойында мазалайды. Біз ақша болып, проблемасыз күндерде құдайды ұмытып өміріміз ары қарай солай болатындай еш уайымсыз жүреміз, ал сәл сынақ келіп жолымыз жабылғанда ғана құдайды еске аламыз.Біздің әрбір ісімізге себепші Алла екенін ұмытпайық!
