Guest
To cała ja. Nie znasz słów, zakopane są na dnie. Nigdy się nie dowiesz, choć usłyszeć chcesz Na dnie snów ponabijane. To portret pamięciowy. Myśli czuły punkt. Serca już nie kładę na dłoni. Nie chcę znów udawać, że nie boli. Sobie kłód nie rzucam pod nogi. Wyszłam, nie wchodzę do tej samej wody. Bo wolę być dla Ciebie znakiem, Zapytaniem, innym smakiem, Nierozwiązanym równaniem. Inaczej zadasz mi ból, Zadasz mi ból. Refren Biegnie świat, I nie dogoni mnie. W pociągu bez biletu jadąc nie wiem gdzie. Pewne jest -- będę tam gdzie chcę. Nasza stacja nigdy nie powtórzy się. Znikam już, a w polu wiatr goni. W oczach, cóż -- zostały łzy po nim. Znika grunt i topi się w toni. Wyszłam, nie wchodzę do tej samej wody. Bo wolę być dla Ciebie znakiem, Zapytaniem, innym smakiem, Nierozwiązanym równaniem. Inaczej zadasz mi ból, Zadasz mi ból.
