Guest
yazı - yönetmen: kemal hamamcıoğlu performans: deniz çakır teşekkürler: ekavart gallery .... Ellerim uykuluyken ne eskiye, ne şimdiye tutunabiliyorum. İki uyku arasında güçlü bir omuz yok. Hep korkak omuzlar. Çöp. Yatağın altı elma çöpleriyle doldu. İki uyku arasında koca bir elmayı gözlerim kapalı yerken ona benziyorum. Kimseye benzemek istemedikçe, en çok babama benziyorum. Acı, sarı ve uykulu bakıyorum. elma çöplerini yatağın altına bırakıyorum. Aynı sokaklarda, aynı zamanlarda aralıksız yürüyorum.
