Guest
Resulullah (.) bir bayram günü camiden eve dönerken, yolda bayram neşesi içinde oyun oynayan çocuklara rastlar; Hepsi bayramlık en yeni elbiselerini giyinmiş, coşkun bir sevinç içinde öteye beriye koşuşuyorlardı fakat içlerinden biri, eski ve yırtık elbiseleri içinde bir köşeye çekilmiş, üzgün bakışlarla arkadaşlarına bakarak ağlıyordu. Hz. Muhammed çocuğun yanına yaklaşır ve ona neden ağladığını sorar. Çocuk: “Benim Babam Uhud savaşında şehid oldu. Herkes babasının elini öperken, ben elini öpecek bir baba bulamadım!” der. Hz. Muhammed gözyaşlarını tutamaz ve çocuğu bağrına basıp evine götürür. Karnını doyurup güzel elbiseler giydirir ve yanağından okşayarak şöyle der: “İstemez misin Fatıma kardeşin, Aişe annen, ben de baban olayım?” Çocuğun çehresi bir anda değişir ve karşısındakinin Resulullah () olduğunu anlar, sonra heyecanla “Nasıl razı olmam, Ya Resulullah?“ der. Bu çocuğun adı, Beşir bin Akra’dır. Peygamberimizin vefatına kadar onun yanında kaldı.
