Guest
BİZLER BU ŞARKIYLA NİLÜFER'IN SESLENDİRMESİYLE ''HER YERDE KAR VAR'' DİYEN FECRİ EBCİOĞLUNUN YAZDIĞI SÖZLERLE TANIŞMIŞTIK...ŞİMDİ BU UNUTULMAZ ŞARKI ORİJİNAL HALİYLE TEK BAŞINA EDEBİYATIN HAZIRLADIĞI KLİPLE BİRLİKTE GELİYOR KARŞINIZA... Karlar bana hep,meleklerin kırptığı bulutlar gibi sana ilk söylediğimde ne çok gülmüştü ellerinle ağzını kapatıp kahkahalar atmıştın.Gülmekten ayağın kayıp az daha düşüyordun… O zaman kahkaha sırası bana gelmişti.O beyazlığın ortasında attığın şen kahkahalarını düşünüyorum. Atkının renginden, kirpiklerine yapışan kırpılmış bulutlara, ayaklarının üşümesine, yaptığın kar toplarının iriliğine, ve sonra yorulup başın omzumda kendini bırakışına, konuştukça ağzından çıkan buğuya kadar her şeyi her ayrıntıyı düşünüyorum,hatırlı içtiğimiz dumanı üstünde çaylarımız…Çay bardağında ısıtmaya çalıştığın çında kalan son kar tanelerinin birer elmas gibi yanıp sönmesi,gözlerindeki en yağız karları bile eriten sıcaklığın…O zamanlar karlı sokaklar, bir kartpostaldan alıntı gibiydi sanki. Evler,sokak lambasının ışığı önünde dans eden kar taneleri, karda patilerini titrete titrete yürüyen sevimli kediler…Bunlar hala var biliyorum. Dışarıya çıksam hepsini tekrar gö var ama eskisi gibi değil ; çünkü sen yoksun…Bir süngerin suyu çekmesi gibi,etrafımdaki tüm güzellikler yitip gitmiş.Bu karlı hava artık sadece soğuk ve berbat bir hava; sokaklar sadece çamur olmuş ve trafik rezil !Sokak lambasının altında bir kedi sadece üşüyor artık… Evler damlarındaki birikmiş kardan bezgin gibi görünüyor gözü ben de üşü senden önce karlı havalarda böylesine üşümezdim. Seni düşündükçe üşüyorum artık. Yoksun kaldığım bir sıcaklığın hasreti ile,dişlerim çarpıyor birbirine…Bakışlarım, soğumuş çay bardağıma takılıyor…Üşümüş ellerini ısıtmaz olmuş artık. Dudaklarıma acı bir gülümse yayılıyor… DIŞARIDA HALA KAR YAĞIYOR...''EREN KAHVECİ''...
