Guest
АҚ ЖАУЛЫҚ КӨРСЕМ Қамай берді жанымды қамал қайғым, Адамбыз ғой әйтеуір амалдаймын. Ауылдағы анамды аңсап барып, Иығына орамал жаба алмаймын. Анасы бар адамның бәрі бала, Көңілі көктем, салар әні жаңа. Анасы жоқ адамның жаны жара, Жұбаныш бола ала ма сары дала? Сіз кеткелі үлкейіп кеткендеймін, Домбырадан қоңыр мұң төккен күймін. Өмірдің күнгейі мен көлеңкесін, Көп жасап көріп-біліп өткендеймін. Ақ жаулық көрсем көзім жәудірейді, Жүрегім жылап, жоқтап, жан жүдейді. Сіздер аман болыңдар асыл жандар, Бақытыңды бар әлем, ел тілейді. Мұнайдар Балмолда .
