Guest
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩ENGLISH۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬● Zouaves of Death (Polish: Żuawi śmierci) were a Polish military unit during the January Uprising, formed in February 1863 from volunteers in Ojców, Poland, by the Frenchman François Rochebrune (Polish: Franciszek Rochebrune). Rochebrune had been a sergeant in the French Zouaves. He based his formation on the French Zouaves, in which he had served during the Crimean War. The Zouaves of Death were highly regarded for their bravery, but they suffered high casualties and their numbers were severely depleted within months. The unit ceased to exist when the rebellion was defeated in 1864. After the fighting in Poland, Rochebrune returned to the French army, as a captain and later colonel. he name of the unit referred to the original French formations, initially recruited from a particular tribe of the Berbers, the Zouaoua of North Africa, in French Algeria in the 1830s. The “of death“ portion of the name referenced the oath that the members of the unit were required to swear upon being accepted, which stated that the only outcome of the military engagements that the unit was to participate in was “either victory or death“. ●▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩POLISH۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬● „Żuawi” kolonialne wojsko francuskie w Algerze, wsławione dzielnością w czasie Wojny Krymskiej (1854–56), w której Francja była aliantem Turcji i Anglii przeciw Rosji. Na początku Powstania Styczniowego Apolinary Krukowski przy pomocy oficera francuskiego Francois Rochenbrune’a sformował w Ojcowie duży oddział tzw. „Żuawów śmierci”, złożony głównie ze studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nosili czarne mundury, a na głowach fezy (czerwone, tureckie). Znakiem ich był biały krzyż na czarnym polu. – uderzenie oddziału A. Kurowskiego na Miechów; – obrona Sosnówki przez oddział Mariana Langiewicza; 17– – pod Chrobrzem i Grochowiskami zwycięskie bitwy M. Langiewicza i D. Czachowskiego – generałów powstańczych – z wojskami rosyjskimi. Szczególną rolę w tych bitwach odegrali Żuawi. Ich dowódcami obok Francois Rochebrun’a był . Francesco Nullo – bohaterski obcokrajowiec w walkach o niepodległość Polski. Przystępujący do Żuawów ochotnicy składali przysięgę, że nie będą się cofać przed wrogiem i nigdy mu się nie poddadzą. Mieli oni zatem do wyboru zwycięstwo albo śmierć na polu walki. Bohaterstwo, jakim Ci walczący wsławili się w Powstaniu Styczniowym, zjednało im ogólną sympatię w społeczeństwie. Stąd też ich marsz szybko rozpowszechnił się w innych oddziałach powstańczych. Jest to harda piosenka Włodzimierza Wolskiego, chyba najbardziej znana i popularna, choć „żuawi śmierci” doczekali się licznych utworów na swój temat. Większość młodych ludzi z tego legendarnego oddziału zginęło. Ich dowódca, trochę tajemniczy Francois Rochebrun, ochotnik w powstaniu styczniowym, przeżył i wrócił do Francji opromieniony sławą „polskiego bohatera”. Tam otrzymał Legię Honorową i stopień pułkownika. Ale w roku 1870, zawsze ekscentryczny i wytwornie umundurowany w niezbyt praktyczny w bitwie strój żuawa (który we Francji uchodził za polski, a w Polsce za francuski), widoczny na milę w tym uniformie, zginął od razu w bitwie pod Ruel. Została po nim i po jego „żuawach śmierci” piosenka przypisywana także Moniuszce. Choć nie jest to całkiem pewne. Informacje o autorze tejże aranżacji: Włodzimierz Wolski, Marsz żuawów z 1863 roku. Nagranie z płyty « Idźmy! śpiewy powstańcze 1863» wyd. design & music, Poznań 2013. Jacek Kowalski : śpiew; Henryk Kasperczak : gitara romantyczna, opracowanie muzyczne; Anna Śliwa : skrzypce.
