Guest
şeir: Nüsrət Kəsəmənli səs: Xəzər Süleymanlı #xezersuleymanli #xəzərsüleymanlı Sən gərək özünü tanıtmayaydın, Mənə bu üzünü tanıtmayaydın. Yenə də həyatı səndən umaydım, Elə biləydim ki, dünyada təksən. İllərin ömrümdən apardığını Elə biləydim ki, gətirəcəksən. Bahar gözləyirdim, yenə də qışdı, Bir arzu, bir ümid öldürməkdənsə Aldana-aldana yaşamaq xoşdu; Sən gərək özunü tanıtmayaydın... Sənə baxa-baxa sənin üzündə Görünür özgəni sevmişəm onda. Hər titrək sözümü sənin gözündə Yəqin özgəsinə demişəm onda. Hissin xumarında yumub gözünü Onda məhəbbətim yuxulu imiş. Sonradan oyanıb, onda bilib ki, Suyun lal axanı qorxulu imiş; Sən gərək özünü tanıtmayaydın. Sən gərək özünü tanıtmayaydın; Ömür də beləce keçib gedəydi. Sadəlövh qəlbimdən, məhəbbətimdən, Keçdiyim yollardan utanıram mən; Yuxulu gözümdən ağrılar keçir, Yanımdan sevgisi doğrular keçir, Səndən yox, onlardan utanıram mən... Sən gərək özünü tanıtmayaydın, Mənə bu üzünü tanıtmayaydın..
