ANA Sönməz bir od kimi, adın qövr edər, İçimdən atəşlə boylanar, ANA! O, hansı duyğudur, hər şeydən uca, Qəlbimin yağıyla qovrular, ANA?! * * * Nə qədər cismimdə dövr edər qanın, Nə qədər yaşayar, bir para canın, Özünün əmridir, Cənabi-haqqın, Borcluyam, qarşında daima, ANA! * * * Ümidim, təsəllim sənin duandır, Həmişə çin olan röyalarındır, Ən yüksək mərtəbə analarındır, De, səni unutmaq olarmı, ANA?! . Bakı. Zaur USTAC “ANA “ şeir “
Hide player controls
Hide resume playing