Guest
Korkmaz - Kabuslar; Hayatın ateşinde badire pişir, biraz dövüş biraz kafiye işim, Ölürüm kendimi canice deşip ama yaşıyorsam sırf validem için, Hayatım, her saniye ritim, anlatamam hiç cahile, Bilip onu unutmak falan değil niyetim. Rap mi? Sadece keyif diyelim. Çözüme törpü vurup yokuşa sürmek işim, göz ile gördü bunu, Rhyme ile çarpıp sözüne böldü; İnsilah ölmedi, özüne döndü. Kızım sızım sızım sızlan, kızıp kızıp kıskanma, Yazın kışın ıskarta, Efo bana bi beat ısmarla. Her günüm ayrı bi dert benim, her derdim sana ders niteliği taşırken Fazla da kaşınma çünkü tavrım sana çok ters gelir. Korkmaz ruhunu alır, yerden yere vurur aklın kalır, Bi elimde kalbin, bi elimde kanın; beni çok sevmiyorsan buna alış. Liseydi, kötüydüm, yanımda biri vardı. O öldü, sadece hayali diri kaldı, Bi gece rüyama geldi ve “bitir artık” dedi, bense yaşamak için izin aldım, Yine de bi şeylerin hala izi kaldı. Hani ben ağlayıp dururdum o dönemde, Kısaca depresif bi çocuktum o dönemler, yok sinir krizleri yok ölenler. Elim
