8 ШАРТ КУФР БИ ТОУТ КУФР БА ТОУТ ВАРЗИДАН ВА БА АЛЛО ИМОН ОВАРДАН ШЕЙХ АБДУЛЛА ИБН ИБРИН

Баъд, ба дурусти, баъзе олимони баъди шарти ҳаштумро илова карданд, ва гирифтанд онҳо вайро аз ин ҳадис: يَعْنِيَانِ الْفَزَارِيَّ - عَنْ أَبِي مَالِكٍ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ ‏ “‏ مَنْ قَالَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَكَفَرَ بِمَا يُعْبَدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَرُمَ مَالُهُ وَدَمُهُ وَحِسَابُهُ عَلَى اللَّهِ ‏“‏.‏ الصَّفْحَة الرَّئِسِيَة 53 صحيح مسلم حديث رقم 23 كِتَابُ الْإِيمَان Расули Аллоҳ ﷺ гуфт: “Ҳар касе гӯяд: нест ма’буди бар ҳақ ба ҷуз Аллоҳ ва ба ҳар чизе, ки ғайри Аллоҳ мепарастанд, куфр варзад, хуни ӯ ва моли ӯ ҳаром хоҳад шуд ва ҳисоби ӯ дар назди Аллоҳ хоҳад буд” “САҲИҲ МУСЛИМ” 23 Ва инро шарти ҳаштум карданд, ва дар назм дароварданд бо суханони: “ва ба вай илова кун шарти ҳаштумро - ки ту бояд куфр варзи ба он, чие ки ибодат карда мешавад ба ғайр аз Аллоҳ“. яъне ана он чие, ки шарти ҳаштум карда шуд - ин куфр варзидан ба шарикҳое, ки ба ғайр аз Аллоҳ аллоҳ ибодат мекунад. فَمَن یَكۡفُرۡ بِٱلطَّـٰغُوتِ وَیُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسۡتَمۡسَكَ بِٱلۡعُرۡوَةِ ٱلۡوُثۡقَىٰ Пас, ҳар кас ба тоғут [он чи ба ҷойи Аллоҳ парастиш мешавад] куфр биварзад ва ба Аллоҳ имон оварад, ҳатман, ба маҳкамтарин дастовез чанг задааст, (2:256) وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَ ٰ⁠هِیمُ لِأَبِیهِ وَقَوۡمِهِۦۤ إِنَّنِی بَرَاۤءࣱ مِّمَّا تَعۡبُدُونَ Ёд кун] ҳангомеро, ки иброҳим ба падар ва қавмаш гуфт: «аз он чи шумо мепарастед, безорам, إِلَّا ٱلَّذِی فَطَرَنِی فَإِنَّهُۥ سَیَهۡدِینِ магар ғайраз касе, ки маро офарид, ба дурусти Ӯ ҳидоятам хоҳад кард» وَجَعَلَهَا كَلِمَةَۢ بَاقِیَةࣰ فِی عَقِبِهِۦ لَعَلَّهُمۡ یَرۡجِعُونَ Иброҳим, яктопарастиро дар миёни наслҳои пас аз худ сухане мондагор қарор дод, бошад, ки [ба пешгоҳи Илоҳӣ] бозгарданд (43:26/28) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ، وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ А‌ллаҳумма Са‌лли ‘Аля‌ Муҳа‌ммадин Ва ‘Аля‌ А‌ли Муҳа‌ммадин