аза тіріне тікелей сенгенде, ой стіне бозторай жмырталаан еді. Араа адам кіріп блінді...

Қазақтың сенімі, тәңір сенімі. Жаратушым, жарылқаушым, жебеушім мен сүйеушім тәңірім деп білген ел едік. Тәңір мен қазақ арасына адамдар кірген соң, сенім тәңірден адамға ойысып кетті Сол-сол екен, құт береке бізден қашты. Әруақ-құдай риза болмай қалды-ау деймін. Болмаса төрткүл дүниені билеген қазақтың бодан болуы, ақылға қонатын құбылыс па?