Стихотворение Абдуллы Тукая «Золым» (Несправедливость) в исполнении руководителя магистратуры Московского исламского института Мухаммада Кадеева. Несправедливость Бедняк! Кто ношу веры на тебя взвалил, Кто в паспорте тебя муслимом объявил, Намазом и сажьдой в мечети заманив, Тобою кто в мечетях обтирает пыль? Пороком стадности тебя поработив, Невежество твоё в орудье обратив, «Свидетельство» твоё из уст твоих берут, Кому? Чему свидетель ты, когда не лжив? Несчастный! Никогда свободно не вздохнёшь, От горя и забот никак не продохнёшь. Ярмом насилия сдавил тебя иман: Не веришь, что голодной смертью не умрёшь. Пер. В.Думаевой-Валиевой Золым Фәкыйрь кеше! Кемнәр сиңа иман таккан? Тәзкирәңә «мөслим» диеп игълан таккан? Кемнәр сине, намаз, диеп, сәҗдә, диеп, Юкка тузанлы мәсҗедләрдә аунаткан? Тагып сиңа иярченлек сәфаләтен, Корал итеп йөретәләр җәһаләтең. Гуаһлыклар бирәсең син, «әшһаде» дип,* Син ни белдең? Кемгә мәкъбуль шәһадәтең? Мескин фәкыйрь, иркен сулыш та алмыйсың, Аһ-ваһыңнан һичбер вакыт бушанмыйсың; Көчләү сине сарих золым иман белән, Иртәгә ач үлмәм дип тә ышанмыйсың!
Hide player controls
Hide resume playing