Guest
Алыстағы, күн шыққан елде, таң ата, Сүйіктісі енді оянбайды. Қып-қызыл өзен ағады – түлкі күледі. Шығыс желімен, аңыз асқынсын. Қазір ұмытылған қалада бір қыз тұрды — Ұлы самурай махаббаттан ұйықтай алмайды. Ашкөз беттер күйдіреді — қалай ғашық болмау керек? Бірақ қу көзде қорқынышты түс бар... Оның артынан жүгірме. Мәйіттерді оған апарып жатыр, Тістер металдан күштірек. Сен өлдің! Көшеде жүріп, жамбастарын шайқау — Ғашық ақымақ сізді шайға шақырады. Ашуланған әйел ақымақ күйеуіне айқайлайды: Саңырау махаббат оның ар-ұжданын жейді. Тоғыз құйрықты нәзік көйлек астында Түлкі кез келген ақымақты жынды етеді. Оны құмарлықтың діни қызметкері деп атайды — Тек бірнеше адам оған төзе алмайды. Иттің дауысы естіледі. Түлкінің басын аулау. Қараңғыда азу тістері жарқырайды. Ол соқты! Ал иттер жете алмайтын шұңқырда Жаралы түлкінің тыныш сыбыры. Ол махаббатына қарғыс айтады... «Жарқын жарығым, айтшы: сүйесің бе, жоқ па? Мен сенімен мас болдым, бірақ ол сені үйде күтіп отыр. Жұртқа сырымды аштың, ашуым сені құртты. Бір күні мен кек аламын — өтірікшіге ғашық болдым...»
