Guest
Нарттае... Дзырдтой нæ буц фыдæлтæ раджы, мæнг дуне, дам, уыди фынæй, æмыр æмæ саудалынг. Стæй арвыл фæзынди мæйы зынг, стъалыты ’рттывд, æмæ кæрæй-кæронмæ нывæндгæ рацыд Æрфæныфæд. Уый фæстæ ссыгъди сæуæхсид, æмæ цъæх арвыл фæзынди хуры цалх. Стæй сæ рухсы ’ндæрг фæрдыгау цæхæртæ ацагъдта ’мæ арвæй фесхъиудта зынджы стъæлфæн. Æмæ куы ’рхаудта, уæд сау фæнык фестади зæххыл. Хуыцау ысфæлдыста уыцы арвон арты сыгъдонæй Нарты. Арвы цæссыгæй зæххыл сæвзæрди алцы ’ппæт дæр: хæхтæ ’мæ дон, бæлас æмæ дыргъ, кæрдæг æмæ хор. Фæзындысты сырдтæ. Уалынджы хуры тæвдæй сулæфыд фурд, æмæ фæзындысты Донбеттыртæ. Æмæ сын радта Хуыцау адæмæн зонд æмæ тых, амонд æмæ фыдбылыз. Хъус-ма, ног фæлтæр, æз дын ракæнон Сырдоны фæндырæй нæ рагон фыдæлты æгъуыстаджы кадæг, æз дын фæдзурон сæ таурæгътæ. Нарты... Рассказывали некогда почтенные предки наши, пустая Вселенная спала, была глуха и темна. Потом на небе появилась луны искра, сверкания звёзд, и от края до края, рисуя, прошёл Млечный путь. Потом зажглась утренняя заря, и в синем небе появился солнца круг. И заиграли его лучи самоцветам подобные, и с неба выпала искра. А когда она упала, стала чёрною золою на земле. Бог создал из этого небесного огня и горящей воды Нартов. Из небесной слезы на земле возникло всё: горы и реки, деревья и фрукты, трава и зерно. Возникли звери. Затем от жара солнца вздохнуло море и появились Донбеттыры. И дал Бог людям знания и силы, счастье и несчастье. Послушай, новое поколение, я тебе спою на лире Сырдона о наших древних п
