Даўно мы бачыліся праз шкло. Не гаварылі ні разу, адразу мімабеглыя сустрэчы былі не дарэчы - мала часу. Ніхто не меў часу. Рытмы не супадалі, Мы, хіба, спалі. І, заглянуўшы адзін аднаму ў вочы, аднойчы стала ясна, што агульнага паміж намі не знойдзеш. Закрыеш вочы - застанешся адзін. Падключыцца хочуць, але ўжо нічога не баліць. Выбух цемры адзіночны сёння натхніць На сапраўдную… на сапраўдную… Нельга забараніць. Праз 2 гады наступіла новая сустрэча - з’явілася магчымасць убачыцца ізноў. Слова за слова і мы блізкія сябры. Сяброўства працягвалася 1 дзень. Час ідзе і табе разам з ім змяняцца не лень, але гэта не для майго пакалення. Адсутнасць патрэбных умоваў, і зноў мы яшчэ не гатовы да перабудовы. Закрыеш вочы - застанешся адзін. Падключыцца хочуць, але ўжо нічога не баліць. Выбух цемры адзіночны сёння натхніць На сапраўдную… на сапраўдную… Нельга забараніць. Размаўляць стала лёгка Можна выпраўляць, ставіць прапушчаныя кропкі. Мы прывыклі выглядаць крыштальнай кропляй. Мяне не засмучваюць памылкі. Мы
Hide player controls
Hide resume playing