Guest
Paintings in this video by El Greco El Greco, born Doménikos Theotokópoulos, (1541 -- 7 April 1614) was a painter, sculptor and architect of the Spanish Renaissance. “El Greco“ (The Greek) was a nickname, a reference to his national Greek origin, and the artist normally signed his paintings with his full birth name in Greek letters, Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (Doménikos Theotokópoulos), often adding the word Κρής (Krēs, “Cretan“). More: Text in this video: 1 Corinthians 13 Paul the Apostle “Song for the unification of Europe“ is from the film: “Three colours: Blue“ (with Juliette Binoche) IMDb: Storyline Three Colors: Blue is the first part of Kieslowski's trilogy on France's national motto: Liberty, Equality, and Fraternity. Blue is the story of Julie who loses her husband, an acclaimed European composer and her young daughter in a car accident. The film's theme of liberty is manifested in Julie's attempt to start life anew free of personal commitments, belongings grief and love. She intends to spiritually commit suicide by withdrawing from the world and live completely independently, anonymously and in solitude in the Parisian metropolis. Despite her intentions, people from her former and present life intrude with their own needs. However, the reality created by the people who need and care about her, a surprising discovery and the music around which the film revolves heals Julie and irresistably draws her back to the land of the living. Composer: Zbigniew Preisner: Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη. “Zbigniew Preisner / Sinfonia Varsovia / Wojciech Mich
