HAVA NAGILA

Hava nagila, hava nagila, hava nagila, hava hej! Matka mej matki kłamała, kłamała Jej matka tak żyła, ty w ciszy żyj Ojciec mej matki nie mówił nic Oszczędzał jej bólu, oszczędzał jej krwi Umarli, zdechli z nazwiskiem na –ski Zmienieli na -ski, nazwiska na -ski W ryj mi dawali za tę tajemnicę W ryj mi dawali za oczy nie te Na dół ulicą, pomiędzy światłami Spotykam twe oczy genami cuchnące Nie mów nic, a w ciszy przejdziemy bez znaku Jesteśmy holo-, holo-, holo-wnukami Hava nagila, hava nagila, hava nagila, hava hej! Miriam, matko mojej matki, Miriam Popiół twego ciała w ziemi od lat Poli kibuci bronuje nieświadom Że brona co wiosnę popiołów tnie płat W dupie mam to, czy zarżnął cię Polak Czy zarżnął cię Niemiec, Rosjanin czy Żyd Matkę mą, córkę swą rzuciłaś przez mur Ja twojej śmierci do dziś noszę ślad Nie obrzezali mnie i tajemnica matki trwa Córka ochrzczona, o ciszę wszystkich dbam Polska – nienawiść, ejwa ve ejma Nienawiść i strach Ata nizhar, ata yodea, ve chutz mimcha, ish lo shomea Nigdy nie będę